Hè bèri ans qu’eth nombre de poblacions halhaires aumente, sustot dempús deth 2015, quan es falhes, haros e brandons sigueren declaradi Patrimòni Culturau Immateriau dera Umanitat per part dera Unesco. En bèri casi, era celebracion des halhes a a estat precedida pera trobada de bèth document o testimòni segons eth quau ena localitat s’aurien baishat halhes en bèth moment deth passat, sense guairi mès concrecions ne aportacions. Lectures e interpretacions, dilhèu interessades, qu’an portat ara recuperacion dera celebracion solsticiau que mos aucupe, e que fin finau pòden prejudiciar tant era madeisha hèsta coma era disciplina dera istòria.
Comprenem qu’er estudi deth passat des halhes, coma quinsevolh aute aspècte o subjècte deth passat, implique trabalhar damb era rigor scientifica qu’òm supause ara istoriografia. Coma mès se coneish era istòria e era societat en generau d’un determinat lòc, mès se redusís er espèctre d’interpretacion; coma mès se coneish era istòria, mès facil ei d’explicar es manifestacions de cada pòble e era sua evolucion entà mantier-se.
Sigue coma sigue, es halhes, a data d’aué, s’an convertit laguens d’ua vasta region pirenenca en un element identitari de prumèr orde, que se poderie ben aprofitar entà crear sinergies e milhorar es relacions e expectatives de futur entàs poblacions d’aguest territòri. Mès non solament açò, aguestes hèstes deth huec an vengut un irrenonciable punt de partida deth torisme per fòrça des poblacions, tant que quitament, en fòrça casi an acabat en tot èster era principau activitat des respectives hèstes majors.
Com an evolucionat es falhes entà èster çò qu’ara son? Com an passat d’èster ua celebracion eminentament locau a devier un referent mondiau des hèstes deth huec? Dempús deth nòste punt de vista, era recèrca mos a d’ajudar a identificar es tèmes/eishi ar entorn des quaus vire e evolucione ua societat e, donques tanben era hèsta en tant que forma d’expression d’ua comunitat. Era recèrca tanben aumplís de contengut istoric e dòte era hèsta d’un relat contrastat, fèrm e estable a compdar deth quau se pòden establir es fractures e ligams entre passat e present. En efècte, ei era airina que permet mostrar era evolucion dera hèsta e introdusir, en cas que sigue de besonh, modificacions sense que descompause eth sens e significat dera esséncia dera hèsta e era sua tradicion.
Atau, en aguest encastre mos interèsse soscar a prepaus de totes aguestes transformacions inerentes as hèstes a trauès de recèrces, de caractèr istoric e etnografic, qu’agen estudiat bèri uns d’aguesti cambiaments, ja sigue d’ua manèra mès locau o globau.
Er encastre 2 se prepause soscar a prepaus dera organizacion e gestion dera hèsta a trauès dera votz de bèri uns des sòns protagonistes de pertot deth Pirenèu. Entà conéisher era sua experiéncia, se prepause amiar a tèrme ua taula redona sus bèri ues des escomeses inerentes ath premaniment des celebracions aué. Dempús deth nòste punt de vista, bères ues d’agueses escomeses son: en prumèr lòc, es diuèrses figures concernides ena organizacion dera hèsta (ajuntaments, associacions, comissions de hèstes, grops informaus, confraria, etc.) e es protocòus dera hèsta (en cas d’auer-i); en dusau lòc, er aument de visitants e es possibles estrategies entara sua regulacion (creacion de parcatges, talh de carretères, naui accèssi ath pòble, etc.); en tresau lòc, era elaboracion des materiaus caracteristics dera hèsta (sòrta de materiaus, recèrca de materiaus, disponibilitat d’aguesti materiaus, etc.) e er espaci de celebracion (places, clarulhes, montanha, etc.); e fin finau, es tramits administratius que cau amiar a tèrme entara realizacion dera hèsta (assegurança, permís de huec, ajuda economica, etc.). Toti aguesti tèmes deuen perméter daurir un espaci de debat a prepaus deth futur dera gestion dera hèsta en quau se sosque ath torn des naui usatges qu’adòpte era hèsta ena actualitat e de quina manèra, dempús dera sua organizacion, se pòden assumir o non.
Era transmission, sensibilizacion e divulgacion de forma participativa entre es comunitats portaires e es institucions son accions centraus enes Directitzes Operatives (2018) entara aplicacion dera Convencion entara Sauvaguarda deth Patrimòni Culturau Immateriau (PCI) del UNESCO. En cas des Hèstes deth Huec enes Pirenèus, era collaboracion entre portaires de PCI damb institucions educatives, culturaus e scientifiques (escòles, musèus, archius, universitats…) genère multiples accions de sauvaguarda: prepauses didactiques enes escòles, recèrca aplicada, plans de sauvaguarda, exposicions, musèus, publicacions de libres e condes, usatge de naues tecnologies, virtualitat, entre d’autes. En aguest encastre pretenem analisar aguestes accions de transmission, sensibilizacion e divulgacion sus es Hèstes deth Huec des Solsticis enes Pirenèus, e tanben es experiéncies de sauvaguarda en autes expressions deth Patrimòni Culturau Immateriau a nivèu internacionau.
Quina a estat era incidéncia dera pandemia e deth confinhament enes hèstes deth huec enes Pirenèus? Era pandemia a avut ua incidéncia ena celebracion des hèstes, en tot hèr impossible era sua celebracion dera forma abituau. Es reaccions des comunitats per çò dera celebracion an estat diuèrses: dempús dera non celebracion, enquiara celebracion en format redusit o solament entàs membres deth pròpri pòble, o quitament en formats virtuaus. Era non celebracion a implicat un cèrt vuet ena dinamica locau, per çò que fòrça pòbles s’an sentut orfanèus pera non celebracion. En tot cas, enguan s’a vist mès que jamès era importància dera hèsta entàs nòstes comunitats.
Dempús dera reprenuda, eth 2021, se pausen diuèrses qüestions a prepaus deth futur dera hèsta. Cambiarà era experiéncia d’enguan es formes de celebracion? Qué ne podem apréner de cara ath futur? Com hèr hèstes de format mès sostenibles? Mos cau méter en qüestion bèri aspèctes dera celebracion dera hèsta (torisme, creishement dera hèsta, participacion des comunitats, etc.)